Ειδικότερα, οι τύποι του ιού HPV διακρίνονται σε χαμηλού κινδύνου και σε υψηλού. Στην πρώτη κατηγορία περιλαμβάνονται οι ιοί
HPV 6 και 11 που ευθύνονται για τα
κονδυλώματα κατά 90%. Τα οξυτενή (εξωτερικά) κονδυλώματα που εμφανίζονται στα γεννητικά όργανα είναι πολύ διαδεδομένα. Ενδεικτικά, περίπου 360.000 άνθρωποι εμφανίζουν κονδυλώματα στις ΗΠΑ κάθε χρόνο. Ωστόσο, οι βλάβες αυτές είναι καλοήθεις και δεν προκαλούν καρκίνο. Πρέπει να αντιμετωπιστούν επειδή ο ιός HPV μπορεί να μεταδοθεί εύκολα κατά την επαφή, για λόγους ψυχολογικούς και επειδή τα κονδυλώματα είναι η αιτία για την υποτροπιάζουσα
αναπνευστική θηλωμάτωση. Η τελευταία είναι μια σπάνια νόσος που χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση θηλωμάτων στο λάρυγγα και στο κατώτερο αναπνευστικό. Τα συμπτώματα είναι συριγμός, δυσφαγία, δύσπνοια κ.ά και η πάθηση είναι πιο επιθετική στα παιδιά.
Από την άλλη, ο ιος HPV έχει και τύπους υψηλού κινδύνου με πιο γνωστούς τους 16 και 18, αλλά και τους λιγότερο συχνούς 26, 31, 33, 35, 39, 45, 51, 56, 58, 59, 73 κ.ά. Όλοι οι παραπάνω είναι υπεύθυνοι για την ανάπτυξη προκαρκινικών αλλοιώσεων σε σημεία όπως ο τράχηλος της μήτρας. Αν οι αλλοιώσεις δεν αντιμετωπιστούν εγκαίρως μπορούν να οδηγήσουν στην εμφάνιση καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, καθώς και καρκίνων σε κόλπο, αιδοίο, πρωκτό, πέος, στόμα, γλώσσα, αμυγδαλές, φάρυγγα, λάρυγγα, οισοφάγο.
Γενικά τα οξυτενή κονδυλώματα που παρουσιάζονται στα γεννητικά όργανα είναι μικρά, και η επιφάνειά τους είναι ανώμαλη (αν και μερικά είναι λεία). Μπορεί να είναι πιο σκούρα από ότι το υπόλοιπο δέρμα. Η διάγνωση βασίζεται στην κλινική εξέταση, αλλά αν υπάρχει αμφιβολία τη λύση δίνει η βιοψία. Επίσης η γυναικολογική εξέταση και η κολποσκόπηση μπορεί να αποκαλύψουν την ύπαρξη κονδυλωμάτων στον τράχηλο της μήτρας.